Szkołą chicagowską nazywa się nurt w architekturze, który narodził się na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Styl ten uważny jest za zapoczątkowujący modernizm oraz wstęp do budownictwa wysokiego. Już w tym czasie opracowywane były konstrukcje umożliwiające budowanie tak wysokich budynków. W trzydziestych i czterdziestych latach dwudziestego wieku osiadło wielu architektów, którzy uciekli z hitlerowskich Niemiec i w tym czasie powstała tak zwana druga szkoła chicagowska i zapoczątkowała etap od kiedy zaczęto budować bardzo podobne do siebie wieże nie tylko w Stanach Zjednoczonych ale na całym świecie. W latach trzydziestych dwudziestego wieku mieszkał Mies van der Rohe, który jest autorem wielu projektów modernistycznych drapaczy, szklanych wieżowców – ikon tego typu budownictwa . Właśnie z tego powodu Chicago jest miastem, które posiada bardzo bogatą panoramę jak również uważany jest za kolebkę wieżowców. Odwiedzający Chicago zachwycają się drapaczami chmur z pierwszych lat dwudziestego wieku zbudowanymi i zdobionymi w stylu art deco jak też secesji i zbudowanymi w ich sąsiedztwie minimalistyczne wieżowce z ubiegłego wieku, ale również w ich sąsiedztwie są najnowsze realizacje ostatniego czasu.
